Era estiu per la vesprada,
a la serra vent i foscor.
La tronada ja arribava
i, de sobte, llamps i trons.
Clara com la primavera,
neta com si fos festa,
a tota velocitat
fins a la terra he arribat.
Soc la gota viatgera,
per davant tinc llarg camí.
Pots trobar-me a la serra
o fent força al molí!
De la mar al cel,
i del núvol a la pluja.
Aigua neta i pura,
i caiguda amb mesura.
Vaig caure al barranc pedregós
amb molt bona companyia.
Ballant amb herbes i cudols.
Quin tobogan, quina alegria!